Είναι η επιστήμη που μεριμνά για την μελέτη, έρευνα, πρόληψη, αξιολόγηση, διάγνωση και θεραπεία όλων των προβλημάτων επικοινωνίας που μπορεί να παρουσιάζει ένα παιδί ή ένας ενήλικας. Τα προβλήματα αυτά μπορεί να ποικίλουν σε σοβαρότητα από άτομο σε άτομο. Επίσης μπορεί να εμφανίζονται μεμονωμένα ή συνδυαστικά με άλλα προβλήματα επικοινωνίας ή με δυσκολίες σε άλλους αναπτυξιακούς τομείς. Σε κάθε περίπτωση, η παρέμβαση μπορεί και πρέπει να αρχίσει νωρίς – από τα 2 κιόλας έτη – ιδίως αν πρόκειται για παιδί σε ομάδα υψηλού κινδύνου (προωρότης, οικογενειακό ιστορικό, βλάβη, σύνδρομα, νευρομυϊκές διαταραχές κ.α.). Χωρίζονται σε δύο γενικές κατηγορίες:
Διαταραχές ομιλίας
Αφορούν τον «μηχανισμό» με τον οποίο μεταδίδεται λεκτικά ένα μήνυμα. Για τη σωστή λειτουργία του μηχανισμού αυτού απαιτείται ακριβής σχεδιασμός, εκτέλεση και συντονισμός όλων των εμπλεκομένων ανατομικών συστημάτων.
Οι πιο συνήθεις είναι :
- Αρθρωτικές Διαταραχές
- Διαταραχές Ροής (τραυλισμός)
- Διαταραχές Φωνής
- Νευρολογικές Διαταραχές Ομιλίας
- Διαταραχές Ομιλίας επακόλουθες γναθοπροσωπικών δυσπλασιών.
Διαταραχές Λόγου
Αφορούν δυσκολίες στην κατανόηση ή/και χρήση λεκτικών, μη λεκτικών και γραπτών μηνυμάτων. Μπορεί να σχετίζονται με τη μορφή της γλώσσας (φωνολογικές, μορφολογικές, συντακτικές δυσκολίες), το περιεχόμενό της (σημασιολογικές δυσκολίες) ή τη χρήση της για κοινωνικούς σκοπούς (πραγματολογικές δυσκολίες).
Οι πιο συνήθεις είναι :
- Διαταραχές Λόγου ως απόρροια κώφωσης / βαρηκοΐας
- Διαταραχές Λόγου ως απόρροια νοητικής υστέρησης
- Διαταραχές Λόγου ως απόρροια συναισθηματικής ή ψυχιατρικής διαταραχής
- Διαταραχές Λόγου ως απόρροια περιβαλλοντικής αποστέρησης
- Διαταραχές Λόγου ως απόρροια γνωστικών ελλειμμάτων
- Ειδική Γλωσσική Διαταραχή
- Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές
- Διαταραχές του Γραπτού Λόγου
- Διαταραχές που οφείλονται σε Σύνδρομα
- Νευρολογικές Διαταραχές
Στην Ευχέρεια, έμπειροι λογοπεδικοί με εξειδίκευση σε διάφορες ομάδες διαταραχών, αναλαμβάνουν παιδιά όλων των ηλικιών, συνθέτουν εξειδικευμένα προγράμματα ξεχωριστά για τις ανάγκες του κάθε παιδιού και εφαρμόζουν ποικίλες, «κλασσικές» και νέες μεθόδους παρέμβασης. Το παιχνίδι χρησιμοποιείται πάντα ως μέσο προσέγγισης, ιδίως στις μικρές ηλικίες, σταδιακά όμως, καθώς το παιδί συνεργάζεται καλύτερα, οι συνεδρίες αποκτούν πιο δομημένη μορφή.